Control of Dialysis Waters by Microbial Contamination and Bacterial Endotoxin tests

OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the microbial contamination, bacterial endotoxin test results and to in relation these tests with each other of dialysis water samples coming for control to water and food microbiology laboratory of Adana Hygiene Institute Refik Saydam Hygiene Center Presidency in 2009, and in 2010.
METHODS: In this study, 245 dialysis water samples were studied coming for control to our laboratory in between January 2009 and December 2010. While microbial contamination were studied all of these samples, bacterial endotoxin were only studied in 198 samples. Microbial contamination were studied with pour-plate method in Plate Count Agar (PCA) according to European Pharmacopoeia. Limulus amoebocyte lysate (LAL) assay were used for bacterial endotoxin. Microbial contamination and bacterial endotoxin results evaluated according to criterion of “Directive on the Water Purification the System and European Pharmacopoeia)’’. Chi-square test was used for statistical analysis of results for the change according to years and P< 0,05 was considered statistically significant.
RESULTS: As a result of microbial contamination and bacterial endotoxin tests have higher than 100 CFU/ml of dilaysis waters that microbial contamination with total aerobic microorganism count (TAMC) according to datas for in 2009 was found than 11,7 % in 2009 but, it was fallen down to 4,8 % in 2010 (P> 0,05). While level of bacterial endotoxin have higher than 0,25 IU/ml were found than 26,7 % in 2009, but it was fallen down to 16,5 % in 2010 (P> 0,05). 245 microbial contamination were studied and in 20 (8,2 %) samples of TAMC were found as higher than 100 CFU/ml between 2009 and 2010. In total of 198 samples were studied bacterial endotoxin and level of it was found in 43 (21,7 %) as higher than 0,25 IU/ml in these years.
As for compare with both of two methods according to result of bacterial endotoxin test higher than 0,25 IU/ml in 20 (46,5 %) of these 43 samples were found TAMC as result of microbial contamination test were found at higher than 100 CFU/ml, but in other 23 (53,5 %) samples were found lower than 100 CFU/ml.
There were no statistically significant differences between positivity found according to the years (P> 0,05).
CONCLUSION: The findings of our study demonstrate that detected of the level of endotoxin is a complementary feature to microbial contamination for in the bacteriological monitoring of dialysis waters. We recommended that the levels of endotoxin should be studied in with the bacterial count. They are very important that periodic control of dialysis waters would be orderly done, to be right on time, true, reliable, and full laboratory tests of dialysis waters.

Diyaliz Sularının Mikrobiyal Kontaminasyon ve Bakteriyel Endotoksin Testleri İle Kontrolü

AMAÇ: Bu çalışmada Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Adana Hıfzıssıhha Enstitüsü Müdürlüğü su ve gıda mikrobiyoloji laboratuvarına 2009 ve 2010 yılları içerisinde kontrol amacıyla gelen diyaliz sularının mikrobiyal kontaminasyon, bakteriyel endotoksin test sonuçları ve bu testlerin birbiriyle olan ilişkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Bu çalışmada Ocak 2009- Aralık 2010 tarihleri arasında laboratuvarımıza gelen 245 adet diyaliz suyu incelenmiştir. Mikrobiyal kontaminasyon örneklerin tamamında çalışılırken, bakteriyel endotoksin sadece 198 örnekte çalışılmıştır. Mikrobiyal kontamisyon çalışmaları, Plate Count Agarda (PCA) plak dökme yöntemi ile yapılmıştır. Bakteriyel endotoksinin tespiti için ise Limulus amoebocyte lysate (LAL) yöntemi çalışılmıştır. Mikrobiyal kontaminasyon ve bakteriyel endotoksin testlerinden elde edilen sonuçlar “Su Arıtma Sistemi Yönergesi ve Avrupa Farmokopesi’nde’’ belirtilen kriterlere göre değerlendirilmiştir. Sonuçların yıllara göre değişimini karşılaştırmak için istatistiksel değerlendirmelerde ki-kare testi kullanılmış ve P< 0,05 olanlar istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir.
BULGULAR: Diyaliz suları için uygulanan mikrobiyal ve bakteriyel endotoksin testleri sonucunda, 2009 yılında elde edilen verilere göre mikrobiyal kontaminasyon testi ile toplam aerobik mikroorganizma sayısı (TAMS) 100 CFU/ml’den fazla olanların oranı % 11,7 iken, 2010 yılında bu oran % 4,8’e gerilemiştir (P> 0,05). Bakteriyel endotoksin testin de ise 2009 yılında 0,25 IU ml’den fazla olanların oranı % 26,7’den, 2010’da % 16,5’e azalmıştır (P> 0,05). 2009-2010 yılları arasında mikrobiyal kontaminasyon testi ile çalışılan toplam 245 örneğin 20 tanesinde (% 8,2) TAMS 100 CFU/ml’den fazla bulunmuştur. Aynı yıllar arasında 198 örnekte bakteriyel endotoksin testi çalışılmış ve çalışılan örneklerin 43’ünde (% 21,7) bakteriyel endotoksin değeri 0,25 IU/ml’den fazla bulunmuştur.
Her iki yöntemin sonuçları karşılaştırıldığında ise bakteriyel endotoksin testi sonucu 0,25 IU/ml’den fazla olan 43 örneğin 20’sinde (% 46,5) mikrobiyal kontaminasyon testi sonucu oluşan TAMS 100 CFU/ml’den fazla saptanırken, 23’ünde (% 53,5) ise TAMS 100 CFU/ml’den az olarak tespit edilmiştir.
Yıllara göre saptanan pozitifliklerde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır (P> 0,05).
SONUÇ: Çalışmamızda diyaliz sularında endotoksin seviyelerinin ölçülmesi ile bakteriyolojik olarak mikrobiyal kontaminaston testi sonucu oluşan TAMS’nın gözlemlenmesinde tamamlayıcı bir özellik taşımaktadır. Bu nedenle endotoksin seviyelerinin, bakteri sayımı ile beraber yapılması gerektiği kanaatindeyiz. Diyaliz sularının periyodik kontrollerinin düzenli yapılması, laboratuvar testlerinin zamanında, doğru, güvenilir ve tam olması büyük önem taşımaktadır.