AMAÇ: Helicobacter pylori, insan gastrik mukozasında yerleşen spiral, mikroaerofilik, Gram-negatif bir bakteridir. H. pylori, gastrit, peptik ülser, mide adenokarsinomu ve B hücre lenfoması ile ilişkilidir.
YÖNTEMLER: Bu çalışmada 2003-2004 yılları içerisinde çeşitli polikliniklerden gastroduedonal yakınması olan ve laboratuvara gönderilen hastaların gaita örneklerinden stool antijen (HpSA) ELISA yöntemi ile H. pylori pozitifliği retrospektif olarak araştırılmıştır.
BULGULAR: Erişkin grubunda 523 erkek hastanın 410'unda (% 78,4), 856 kadın hastanın 672'sinde (% 78,5) HpSA pozitif olarak saptanmıştır. Pediyatrik grupta ise 815 hastadan 648'inde (%79,5) pozitiflik belirlenmiştir.
SONUÇ: Gastroduedonal yakınması olan tüm yaş gruplarında H. pylori antijen pozitifliğinin birbirine yakın oranda olduğu ve HpSA ELISA testinin, gastrik mukozada H. pylori'ye bağlı süregelen aktif enfeksiyonun varlığı veya yokluğunu saptamaya yönelik ucuz ve uygulanabilir biryöntemolarakkullamlabileceği düşünülmüştür.

OBJECTIVE: Helicobacter pylori are microaerophilic gram-negative spiral bacteria that can be isolated from gastric mucosa in humans. H. pylori have been associated with gastritis, peptic ulcers, gastric adenocarcinoma and B-cell lymphomas.
METHODS: In the present work, with the use of ELISA method, seroprevalence of H. pylori surface antigen (HpSA) in the stool samples of outpatients with gastroduodenal complaints have been investigated retrospectively forthe period of 2003-2004.

RESULTS: İn the adult group, 410 out of 523 male patients (78,4 %), and 672 out of 856 female patients (78,5 %) found to be positive in HpSAtesting. İn the pediatric group, 648 out of 815 patients (79,5 %) tested positive in HpSAtesting.
CONCLUSION: İt is concluded that H. pylori seroprevalence rate in ali investigated age groups with gastroduodenal complaints is similar, and HpSA ELISA is a convenient and inexpensive method to detect the presence or absence of an ongoing active infection caused byH. pylori in gastric mucosa.

AMAÇ: Üriner sistem enfeksiyonu (ÜSE) toplumda en sık rastlanan bakteri enfeksiyonlardandır. Son yıllarda antibiyotiklere karsı direncin giderek artması nedeniyle ÜSE'lerin ampirik tedavisinde sorunlar başlamıştır. Bu çalışmada üropatojen Escherichia coli izolatlarının tedavi de kullanılan oral antibiyotiklere karsı dirençleri araştırılmıştır.

YÖNTEMLER: Orta akım idrar örneklerinden koloni morfolojisi, Gram yöntemiyle boyanma özelliği ve biyokimyasal test sonuçlarıyla E.coli olarak izole edilen, 105/ml ve üzeri CFU oluşturan izolatlar değerlendirmeye alınmıştır. Izolatların duyarlılıkları NCCLS kriterlerine uygun olarak disk difüzyon yöntemi ile değerlendirilmiş ve kontrol susu olarak E.coli ATCC 25922 kullanılmıştır, istatistiksel değerlendirmede ki kare testi kullanılmıştır.
BULGULAR: İzolatlarda en düşük direne oranı nitrofurantoin, fosfomisin trometamol ve sefiksime, en yüksekdirenc oranı da ampisilin ve amoksisiline karsı saptanmıştır.
SONUÇ: Bölgemizde üriner sistem enfeksiyonları ampirik tedavisinde ampisilin, amoksisilin, ampisilin/sulbaktam, amoksisilin/klavulonik asit ve trimetoprim/ sulfometaksazol kullanım! başarısızlığa neden olabilir. Kinolonların yaygın tüketimini ve direne gelişimini azaltmak için bu grup ilaçların yerine ikinci veya üçüncü kuşak oral sefalosporinlerin kullanılması düşünülebilir. Komplike olmayan ÜSE'lerin tedavisinde nitrofurantoin ve fosfomisin uygun bir seçenek olarak görülmektedir.

OBJECTIVE: Urinary tract infection is one of the most common bacterial diseases. As a result of the inereasing resistance to antibiotics in recent years, some problems have been encountered in empiric treatment of urinary tract infection. The aim of the present study is to assess the resistance of uropathogen Escherichia coli isolates to oral antibiotics.
METHODS: Samples were taken from middle urine and were counted for E. coli. Isolates were then prepared from the ones with an E. coli count of 10Vml or more. The isolates were analysed by using colonial morphology, gram staining and biochemical test results. The susceptibility of the isolates was evaluated by disc diffusion method in compliance with NCCLS susceptibility testing guidelines. E.coli ATCC 25922 was used as the control strain. Results were evaluated by Chi-squaretest.
RESULTS: The E. coli of the isolates were found to have low resistance rates to nitrofurantoin,
fosfomisin, trometamol and cefixime; and high resistance rates to ampicillin and amoxicillin.

CONCLUSION: Based on the results, ampicillin, amoxicillin, ampicillin/sulbaktam, amoxicillin/clavulonic acid and trimetoprim/sulfometaksazol may prove to be ineffeetive in the empiric treatment of urinary tract infection in our region. İn order to reduce the resistance development and the common use of quinolones, second and third generation oral cefalosporins can be used in place of these medicines. NITand FMTare thought to be suitable alternatives in the treatment of uncomplicated urinary tract infection.Based on the results, ampicillin, amoxicillin, ampicillin/sulbaktam, amoxicillin/clavulonic acid and trimetoprim/sulfometaksazol may prove to be ineffeetive in the empiric treatment of urinary tract infection in our region. İn order to reduce the resistance development and the common use of quinolones, second and third generation oral cefalosporins can be used in place of these medicines. NITand FMTare thought to be suitable alternatives in the treatment of uncomplicated urinary tract infection.

AMAÇ: Bu çalışma, Hatay ilinde zoonotik enfeksiyonlar için risk grubunu oluşturan veteriner hekimler, veteriner fakültesi öğrencileri ve mezbaha çalışanlarında Q ateşi, Bruselloz ve Toksoplazmoz'unseroprevalansım belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEMLER: 21'i veteriner hekim, 43 u veteriner fakültesi öğrencisi ve 43 u mezbaha isçisinden olmak üzere alınan 107 serum örneği Qateşi için indirekt floresan antikor testi (IFAT), bruselloz için mikro aglütinasyon testi (MAT) ve toksoplazmoz için Sabin Feldman dye testi (SFDT) ile incelenmiştir.
BULGULAR: 43 mezbaha isçisinden 10'u (56 23.3), 21 veteriner hekim'in altısı (56 28.6) ve 43 veteriner fakültesi öğrencisinin altısında (5614) C. burnetii IgG antikorları yönünden seropozitif bulunurken, sadece bir mezbaha isçisinde C. burnetii IgM antikoru saptanmıştır. Brucella MAT ile 25 (5623.4) serum örneğinde 1: 10-1: 160 arasında değişen litrelerde Brucella antikorları tespit edilmiştir. Akut enfeksiyon tanı kriteri olarak kabul edilen >1: 160 titre sadece bir mezbaha isçisinde saptanmıştır. Toxoplasma göndü antikorları yönünden mezbaha isçilerinin 56 53.51, veteriner hekimlerin 5642.9'u ve veteriner fakültesi öğrencilerinin ise 56 20.9'u seropozitif olarak bulunmuştur.
SONUÇ: Hatay ili'nde risk gruplarında Q ateşi ve Toksoplazmoz seroprevalansı yüksek olarak saptanmıştır. Bu nedenle, risk grubunu oluşturan meslek çalışanlarının zoonotik enfeksiyonlar yönünden bilinçlendirilmesi ve bölgede bu enfeksiyonların epidemiyolojik özelliklerinin aydınlatılması için daha ileri araştırmaların yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır.

OBJECTIVE: This study was carried out to determine seroprevalence of Q fever, Brucellosis and Toxoplasmosis among veterinarians, veterinary students and slaughterhouse workers who areinclosecontactwithanimals.
METHODS: A total of 107 sera consisting of 21 veterinarians, 43 veterinary students and 43 slaughterhouseworkers weretested forQfeverby Indirect FluorescenceAntibodyTest (IFAT), for Brucellosis by Micro Agglutination Test (MAT), for Toxoplasmosis by Sabin Feldman dye test (SFDT).
RESULTS: Ten (23.356) of 43 slaughterhouse workers, 6 (28.656) of 21 veterinarians, and 6 (1456) of veterinary students were positive for the presence of C. burnetii IgG antibodies. However, only one slaughterhouse worker was seropositive for C. burnetii IgM antibody. Although Brucella antibodies ranging from 1: 10 to 1: 160 in risk groups were observed in 25 (23.456) serum samples, an antibody titer of 1: 160, which is considered seropositivity criterion for acute Brucellosis, was determined in only one serum sample belong to slaughterhouse workers. SFDT results showed that 53.5 56 of slaughterhouse workers, 42.956 of veterinarians and 20.956 of veterinary medicine students were positive.
CONCLUSION: The high seroprevalence of Qfever and Toxoplasmosis obtained in this study suggests that people, especially those who are close contact with animals, should be warned and informed about zoonotic infections. In addition, further studies should be performed to elucidate epidemiology of mentioned zoonotic infections in this region.

AMAÇ: Bu çalışmada, fenkonun farelerde letal doz düzeyleri ile sıçanlarda carrageenan'la oluşturulmuş sağ-arka pençe ödemi modelinde antienflamatuvar etkinliğinin araştırılmas! amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Altı ayrı çalışma grubu (n=6) oluşturularak, buna göre serum fizyolojik kontrol, etil alkol kontrol, indometazin (3 mg/kg) referans grupları ile FN'nin 0.05 ml/kg, 0.10 ml/kg ve 0.20 ml/kg grupları oluşturulmuştur. Sıçanların sağ arka-pençeleri pletismometre aracılığı ile ölçüldükten sonra ilaçlar periton içine, lambda-carrageenan plantar bölgeye derialtı yolla uygulanmıştır. Bu uygulamadan üç saat sonra sağ-arka pençe hacmi tekrar ölçülmüştür. Her iki ölçüm arasındaki fark gruplar arasında istatistiksel olarak karalaştırılmıştır.
BULGULAR: Çalışma sonunda indometazin'in % 95.70, FN 0.05 ml/kg dozunun %45.87, FN 0.10 ml/kg dozunun % 53.15 ve FN 0.20 ml/kg dozunun ise % 70.60 oranında antienflamatuvar etkinlik gösterdiği saptanmıştır. Her üç dozdaki FN'nin kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı seviyede antienflamatuvar etkinlik gösterdiği ancak bu etkinliğin indometazin'e göre daha zayıf olduğu tespit edilmiştir. FN'nin medyan etkin doz (ED50) seviyesi 0.133 ml/kg ve medyan letal doz seviyesi (LD50) 0.943 ml/kg olarak hesaplanmıştır.
SONUÇ: Rat modeli ile yapılan bu çalışmada FN'nin antienflamatuvar etkiye sahip olduğu söylenebilir.

OBJECTIVE: In this study.it was aimed to determine the median lethal dose (LD50) level of Fenchone (FN) in mice and anti-inflammatory effect in rats by using carrageenan- induced right hind-pawedema model.
METHODS: The study involved sixdifferent groups these are; Serum physiologic, ethyl alcohol, indomethacin (3 mg/kg), FN (0.05 ml/kg) FN (0.10 mg/kg) and FN (0.20 ml/kg). Aftermeasuring the volumes of right hind-paws of rats using a plethysmometer, drugs were injected intraperitonally and lambda-carrageenan were injected subcutaneously into the plantar region. Three hours after the injections the volume measurements of the right hind-paws were repeated and the differences between the groups were statistically compared.
RESULTS: It was found that reduction of the inflammation was 95.70% with indomethacin, 45.87% with 0.05 ml/kg FN, 53.15% with 0.10 ml/kg FN and 70.60% with 0.20 ml/kg FN. Ali doses of the FN used showed statistically significant anti-inflammatory effect compared to the control groups. The anti-inflammatory effect of ali doses of FN were weaker than the effect of indomethacin. The median effective dose (ED50) of FN was determinated as 0.133 ml/kg and the median lethal dose (LD50) of FN was determinated as 0.943 ml/kg.

CONCLUSION: lt canbeassumedthat FN has anti-inflammatory effect.

AMAÇ: Günümüzde kum midyesi, deniz salyangozu, et karides, dondurulmuş sardalye türü deniz ürünleri İtalya, İspanya, Japonya ve Cin gibi ülkelere ihracatlarına bağlı olarak ekonomikyönden büyük önem kazanmışlardır.
YÖNTEMLER: Bu çalışmada Bandırma ve Balıkesir'de ihracata yönelik deniz ürünleri isleyen bir firmaya ait kum midyesi, deniz salyangozu, et karides, taze dondurulmuş "kafa-kuyruk kısımları ayrılmış sardalye" ve 1c organları çıkarılmış "sardalye fileto" ürünlerine ait patojen mikroorganizma (Salmonella typhi, Staphylococcus aureus, Vibrio chlorea, Escherichia coli ve toplam koliform) sayısı araştırılmıştır.

BULGULAR: Deniz salyangozu, kum midyesi ile kafa ve kuyruk kısımları ayrılmış sardalye gibi ürünlerin mikrobiyal kalitesinin düşük olduğu tespit edilmiştir.
SONUÇ: Deniz ürünlerinin sağlıklı olarak islenmesi için hijyen koşullarının yanı sıra ürünlerin yetiştiği denizin kirliliği de önemli bir rol oynamaktadır. Gerekli önlemlerin alınması halinde deniz ürünlerinde dıs ticaretimiz olumlu yönde gelişecektir.

OBJECTIVE: Nowadays, sea products, especially, mussel (Rapana thomasiana crosse), shrimps and frozen sardine products exported to Italy, Spain, Japan and China have an importanteconomicalvalue.
METHODS: In this study, microbial quality of some sea products (intended for export) were investigated to determine if they carry health risks regarding to the pathogen microorganism loads (total coliforms, Escherichia coli, Salmonella typhi, Staphylococcus aureus, Vibrio chlorea) of mussel (Rapana thomasiana crosse), shrimps and frozen sardine (head and tali parts were separated in process), sardine fillets (internal-organs were separated in process) at a locally exporting firm in Bandırma, Balıkesir region.
RESULTS: It was determined that mussel (Rapana thomasiana crosse) and tail-head separated frozen sardine have very low microbial quality.

CONCLUSION: Microbial condition of sea is also very important beside of hygienic properties of the firms. Prevention of sea pollution and improvement of conditions will end up with healthy sea products and improve the trade to abroad.

AMAÇ: Yetmisbes yasında, 10 yıldır kronik venöz yetmezliği bulunan bir kadın hastanın (Z.G) bir yıl önce ülsere olan sağ ayak ikinci parmağındaki enfeksiyon 11 ay boyunca değişik yöntemlerle tedavi edilmiş, yanıt alınamaması nedeniyle ampute edilmiştir.
YÖNTEMLER: Bir ay içinde operasyon bölgesinin tekrar enfekte olması ve ülserin bitişikteki parmağa da yayılması nedeniyle, takip eden hekiminin önerisi ve hastanın da bu tedaviyi kabul etmesi üzerine yaraya maggot tedavisi uygulanmıştır.
BULGULAR: Günde bir olmak üzere üç gün boyunca uygulanan maggot tedavisi ile ülserin nekrotik ve süpüratif dokudan tamamen temizlendiği saptanmış ve yaranın üzerine otolog deri nakli yapılmıştır.
SONUÇ: Maggotlann uygulanması sırasında hastanın ağrısının artması haricinde önemli bir şikayeti olmamıştır. Klasik tedavi yöntemlerine cevap vermeyen kronik kutanöz ülserli hastalarda maggot debritman tedavisi ekonomik, uygulaması kolay, çabuk sonuç veren ve yan etkileri az olan alternatif bir tedavi seçeneği olarak görülmektedir.

OBJECTIVE: Z.G., a 75-year-old female has been suffering from venous stasis for about 10 years. Ayear ago, the second toe of her right leg become infected and the patient was treated for 11 months with conventional therapy.
METHODS: One month before her toe was amputated and soon thereafter the wound become infected and the ulcer spread to the adjacent toes. The wound was treated three times, each for 24 hrs with sterile maggots.
RESULTS: During the treatment the patient complained of increased pain and was treated with analgesics. Three days after the beginning of the therapy the ulcer had completely resolved. Thereafter, an autologous skin transplant was applied on the wound.
CONCLUSION: Maggot debridement therapy has been proven to be an effective method for cleaning chronic vvounds and initiating granulation. İt is a simple, efficient, well tolerated and cost-effective tool for the treatment of vvounds and ulcers, vvhich do not respond to conventional treatment and surgical intervention.

Gen tedavisi hastalıkları tedavi etmek veya önlemek amacıyla bir kişinin genlerinin ekspresyonunun değiştirilmesi olarak tanımlanabilir. Akademik ve ticari laboratuarların zorlu çalışmaları ile 2006 yılı verilerine göre 1273 gen tedavisi klinik deneme protokolü etik çevrelerce onaylanmıştır. Ancak henüz sadece bas-boyun kanserleri için geliştirilen bir gen tedavisi ürünü rutin kullanım için Çin'de lisans alabilmiştir. Gen tedavisi denemelerindeki başarısızlıklar terapötik genlerin yetersizliğinden kaynaklanmamaktadır. Başarılı gen tedavisinin önündeki en önemli engel toksik olmayan gen aktarım sistemlerinin olmayışıdır. Gen tedavisinde viral ve viral olmayan çeşitli vektör sistemleri kullanılmaktadır ve her biri kendine özgü avantaj ve dezavantajlara sahiptir. Günümüzde en etkili gen aktarım araçları, genlerini hedef hücreye aktarma özellikleri nedeniyle, virüslerdir. Gen tedavisi kalıtsal tek gen hastalıkları ve kardiyovasküler hastalıkları da içine alan bir dizi hastalığın tedavisi amacıyla gelistirilmekteyse de özellikle kanser tedavisi daha öne çıkmaktadır. Gen tedavisinin pratikte yaygın uygulama alanı bulabilmesi tedavi genlerinin hücrelere yeterli dozlarda aktarılabilmesine, genin hastalıklı hücreleri hedefleyebilmesine ve aktarılan yeni genlerin vücut tarafından sıkı kontrol altında tutulabilme yollarının geliştirilmesine ve dolayısıyla da biyogüvenlik problemlerinin asılmasına bağlıdır. Bu derlemede gen tedavisinde kullanılan vektör sistemleri anlatılacak ve biyogüvenirlik acısından değerlendirme kriterleri tartışılacaktır.

Gene therapy can be described as the approach to change gene expression of an individual to treat a disease. According to the annual gene therapy records in 2006, hard work of both academic and industrial laboratories resulted 1273 gene therapy clinical protocols that have been approved by ethical commitees. İn spite of ali these attempts there is only one licence so far and that has recently been given by China for the routine use of head and neck cancer treatment. A majör obstacle to the successful application of gene therapy trials is not a insufficient amount of therapeutic genes, but the lack of nontodc gene delivery systems. A variety of viral and non-viral systems are used for gene therapy and each system owns its specific advantages and disadvantages. İn the current status, the most effective gene delivery tools are viruses because of their natural ability to transfer genes to target cells. Gene therapy is being developed for a range of diseases including inherited monogenic disorders and cardiovascular diseases, but this approach has been most evident for cancer. İn order that gene therapy can be used in clinical practice, delivery of therapeutic genes to cells at efficient doses, gene-targetting to the disease cells and tight-control of the delivered genes should be improved, by another means, biosafety problems needs to be solved. İn this revievv, vector systems used in gene therapy will be explained and evaluation criterias for their biosafety will be discussed.

Akrepler, son 420 milyon yıldır şekillerini çok az değiştirdiğinden yaşan fosiller olarak tanımlanabilir. Akrepler, bütün artropodlar içerisinde en düşük metabolik orana sahiptir. Bu nedenle zamanlarının çoğunu geçen avını pusuda bekleyerek harcar. Akrepler vivipardır. 7-12 aylık gebelik periyodundan sonra 34-110 canlı yavru doğar. Türlerin çoğunda, dişi, doğumda yeni doğanları birinci ya da birinci ve ikinci çift bacakları ile yakalar ve annenin bacaklarından sırtına tırmanır burada birinci gömlek değişimi olur. Akrepler, ergin olmadan önce 1 -3 yılda, 6-9 defa gömlek değiştirir. Akrep kontrolünde ilk asama sanitasyondur. Mesken yakınındaki alanlarda bulunan dağınık tahtalar, kayalar, odun yığınları ve yıkıntıları ortadan kaldırılmalıdır.

Scorpions can be referred to as living fossils because they have changed their form so little in the last 420 million years. They have the slovvest metabolic rate of ali the arthropods. Therefore they spend most of their time in a retreat vvaiting to ambush passing prey. Scorpions are viviparous. After a 7 to 12 months gestation period, 34-110 live young are born. The female, in most species, forms a basket with her first or first and second pairs of legs to catch the nevvborn at birth. They then climb up her legs onto her back where they molt for the first time. Scorpions molt 6-9 times before maturity and that varies from 12 months to 3 years. Sanitation is the first step in scorpion control. Loose boards, vvoodpiles, rocks, and debris should be eliminated from areas about homes.

Biyopestisitler; hayvanlar, bitkiler, bakteriler ve çeşitli mineraller seklinde özetlenebilecek bir cok doğal maddeden elde edilen ve vektörle mücadelede bu yöntemlerin kullanılması esasına dayanan pestisit çeşitleridir. Biyopestisitler üc ana grupta toplanabilir; mikrobiyolojik pestisitler, bitki pestisitleri ve biyokimyasal pestisitler. Biyopestisit kullanımının bazı avantajları söz konusudur. Geleneksel pestisitlere göre daha az zararlı bileşiklerdir. Bunlar doğrudan hedef zararlıyı ve yakın benzerliği olan canlıları etkilerlerken; geleneksel pestisitler kuşlar, böcekler ve memelileri de kapsayacak şekilde daha geniş bir grubu etkiler. Az miktarlarıyla etkilidirler ve çevreye zararları daha azdır. Bu makale kapsamında biyopestisit kavramı, özellikle vektör mücadelesinde etkili biyolojik kontrol yöntemleri (bakteriler, bazı sivrisinek türleri, böcekler, balıklar ve diğerleri) geniş şekilde değerlendirilmiştir.

iopesticides are certain types of pesticides derived from such natural materials as animals, plants, bacteria, and certain minerals. Biopesticides fail into three majör classes; microbial pesticides, plant pesticides, and biochemical pesticides. There are several advantages of using biopesticides. Biopesticides are usefully inherently less harmful than conventional pesticides. Biopesticides generally affect only the target pest and closely related organisms as directly, in contrast to broad spectrum of conventional pesticides those may affect organisms as different as birds, insects, and mammals. Biopesticides are often effective in smallquantities and often decompese quickly, thereby resulting in lower exposures and largely avoiding the pollution problems caused by conventional pesticides. İn this revievv biopesticides subject, and biological control methods (bacteria, mosquitoes, dragonflies, fishes and others especially for vector and pest were evaluated.