GİRİŞ ve AMAÇ: Suyla bulaşan hastalıklarda, hastalık etkenleri kaynak suyunda olabileceği gibi temiz suyun taşınmasından sonra da bulaşmaları mümkündür. Bu nedenle suyun dezenfeksiyonunda kullanılan dezenfektan etkisinin tüketiciye ulaştırılıncaya kadar sürmesi istenir.

Bu çalışmada, Tekirdağ ilinde 2013 ve 2015 yılları için 6360 Sayılı Yeni Büyükşehir Belediyesi Yasası’nın su denetiminde mikrobiyolojik kirliliğe ve akut gastroenterit enfeksiyonu olgu hızlarına etkisinin saptanması amaçlanmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Tekirdağ İli için 2013 ve 2015 yılına ait şebeke ve izleme noktası düzeyinde su
denetimlerinin uygunluğu ve mikrobiyolojik kirliliğine ait verileri ile yine aynı yıllara ait ilçe
düzeyinde akut gastroenterit olgu oranları Tekirdağ Halk Sağlığı Müdürlüğü’nden elektronik
veri tabanları üzerinden alınmıştır. Yasa öncesi ve yasa sonrası değişimi izlemek için ölçüm verilerinde Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır.

BULGULAR: İçme suyunu izlemek için hem 2013 yılında hem de 2015 yılında örnek alınan 341 izleme noktası verileri çözümlemeye alınmıştır. Bir izleme noktasından bir yıllık süre içerisinde alınmış örneklerin 2013 yılı için
mikrobiyolojik kirlilik oranı %35 iken, 2015 yılı için %18’dir. İzleme noktalarından alınan
örneklerde 2013-2015 yılları arasında mikrobiyolojik kirlilik oranları değerlendirildiğinde
Tekirdağ il genelinde, kırsal alanda ve kentsel alanda mikrobiyolojik kirlilik oranlarında
anlamlı olarak azalma yönünde değişim görülmüştür (p<0.05). Yine ilçe yerleşim birimleri
2013-2015 yılları arasında mikrobiyolojik kirlilik oranları değerlendirildiğinde, Ergene,
Hayrabolu, Süleymanpaşa ve Şarköy’de anlamlı olarak azalma yönünde değişim saptanmıştır
(p<0.05). İlçe yerleşim birimleri, kır ve kent olarak ikiye ayrılıp çözümleme yapıldığında ise
Ergene, Hayrabolu, Süleymanpaşa ve Şarköy kır bölgelerinde anlamlı olarak mikrobiyolojik
kirlilik oranlarında azalma yönünde değişim saptanmıştır (p<0.05). Bunun yanında,
Süleymanpaşa kent yerleşiminde de anlamlı olarak mikrobiyolojik kirlilik oranlarında azalma
yönünde değişim saptanmıştır (p<0.05). Tekirdağ ilinde 2013-2015 yılları arasında ilçe ve
bağlı yerleşim birimleri için akut gastroenterit enfeksiyonu oranlarında ise anlamlı olarak
değişim saptanmamıştır (p>0.05).

TARTIŞMA ve SONUÇ: Yeni Büyükşehir Belediyesi Yasası ile Tekirdağ’da özellikle kırsal alanda içme
suyunda mikrobiyolojik kirlilik bakımından olumlu anlamda değişim olmuştur. Benzer
sonuçların diğer büyükşehir olan illerde de gözlenme durumu değerlendirilmelidir. Olumlu
sonuçların önemli ölçüde gözlenmesi durumunda da su ve kanalizasyon işlemlerini yürüten
kurumların yerelde merkezileşmesi, büyükşehir belediyesi kurulmamış diğer illerde de yeni düzenlemelerle gündeme getirilebilir.

INTRODUCTION: Water-borne diseases can be transmitted by spring water and also be transmitted after the transportation of clean water. Therefore, disinfectant effect should be maintained until reaching to all end users.
The aim of this study is to explore the effect of 6360 numbered law of New Metropolitan Municipality on water control for 2013 and 2015 years in Tekirdağ on microbiological pollution and case rate of acute gastroenteritis infection.


METHODS: The suitability of water controls at network and follow-up level concerning 2013 and 2015 for Tekirdağ province and case rates of acute gastroenteritis at province level regarding the same years caused by microbiological pollution were obtainedfrom electronic data bases of Public Health Directorate of Tekirdağ. The difference before and after the legislation was analysed by Wilcoxon signed ranks test.
RESULTS: Data from 341 drinking water safety point for years 2013 and 2015 were analysed. In 2013 and 2015 the contamination rate in monitoring points was 35% and 18%, respectively. There was a significant decrease in contamination rates comparing 2013 and 2015 data both in rural and urban residences (p<0.05). When analysing districts of Tekirdağ, the decrease between two years were significant in Ergene, Hayrabolu, Süleymanpaşa and Şarköy. For urban and rural settlements significant decrease was observed in microbiological contamination rates of rural parts in Ergene, Hayrabolu, Süleymanpaşa and Şarköy (p<0.05). The decrease in Süleymanpaşa was significant for urban settlement (p<0.05). No significant decrease was identified for acute gastroenteritis infection rates for the whole province and each of its districts when 2013 and 2015 data was compared (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The legislation brought favourable changes in drinking water considering microbiological contamination particularly in rural part of Tekirdağ. Monitoring data other metropolitan municipalities should be evaluated for similar changes. If the changes are thought to be similar to these results considerably, centralization of institutions which performs water and sewage operations can be considered and new arrangements for cities with no metropolitan municipality may be established.

GİRİŞ ve AMAÇ: ANA antikoru saglıklı şahıslarda pozitif gözlenebilmekte ve dilusyon titresi arttıkca saglıklı şahıslarda görülme sıklığı azalmaktadır. Son yıllarda, dünyada 1: 160 tarama titresinin kullanımı yaygınlasmaktadır. Özellikle CDC ve WHO’nun 1: 160 önermesinden sonra kullanım ivmelenmiştir. Ulkemizde halen en yakın olarak 1: 100 tarama titresi kullanılmaktadır. Bu çalışmada amacımız Türk toplumu için önerilen 1: 160 tarama titresinin uygunluğunu araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak ve subat 2015 tarihleri arasında hastanelerimiz kan bankasına basvuran ve onam alınan 200 sağlıklı kan dönorleri ve otoimmün romatizmal hastalık tanısı yeni almış veya takipte 200 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Donör ve hastalardan alınan serum numunelerinden ANA testi 1: 100 ve 1: 160 dilusyonlarında çalışılmıştır. Donör ve hastalardan yapılan ANA Hep-2 testi sonucunda testin duyarlılık ve özgünlükleri hesaplanmıstır. Testin optimum cut-off değeri ROC curve analizi ile hesaplanmıstır.
BULGULAR: ANA Hep-2 pozitiflik sıklığı sağlıklı gruta % 8 iken, hasta grupta % 92 dir.
Sağlıklı grupta ANA titre pozitifliğinin dağılımı şu şekildedir; 1: 100 titrede % 12, 1: 160 titrede % 8, 1: 320 %4, 1: 640 %2. Sağlıklı grupta 1: 160 titrede ANA patern dağılımı şu şekildedir; Yoğun ince benek (DFS70 benzeri) % 62.5, Benekli %25, Nukleolar %6.25, Centromere %6.25.Hasta grupta ANA titre pozitifliğinin dağılımı şu şekildedir; 1: 100 titrede % 8, 1: 160 titrede %6, 1: 320 %22, 1: 640 %8, 1: 1280 %22, 1: 2560 %8, 1: 5120 %26
Hasta grupta 1: 160 titrede ANA patern dağılımı şu şekildedir; Benekli %58, Homojen %24, Nukleolar %14, sentromer %8, nükleer nokta: %6, nükleer membran: %4.
ANA Hep-2 pozitiflik sıklığı sağlıklı gruta %8 iken, hasta grupta %92 dir. Sağlıklı grupta ANA titre pozitifliğinin dağılımı şu şekildedir; 1: 100 titrede % 12, 1: 160 titrede % 8, 1: 320 %4, 1: 640 %2. Sağlıklı grupta 1: 160 titrede ANA patern dağılımı şu şekildedir; Yoğun ince benek (DFS70 benzeri) %62.5, Benekli %25, Nukleolar %6.25, Centromere %6.25.Hasta grupta ANA titre pozitifliğinin dağılımı şu şekildedir; 1: 100 titrede %8, 1: 160 titrede %6, 1: 320 %22, 1: 640 %8, 1: 1280 %22, 1: 2560 %8, 1: 5120 %26. Hasta grupta 1: 160 titrede ANA patern dağılımı şu şekildedir; Benekli %58, Homojen %24, Nukleolar %14, sentromer %8, nükleer nokta: %6, Nükleer membran: %4. 1: 100 tarama titresinde duyarlılık %87,2 ve özgünlük %67,7 tespit edilmişken; 1: 160 tarama titresinde duyarlılık %74 ve özgünlük %85,8 tespit edilmiştir. ROC curve analizi sonucunda önerilen optimum cut-off değeri 1: 160 bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yaptıgımız çalışmada ANA testi için ideal tarama titresi olarak 1: 160 tespit edilmiştir. CDC ve WHO önerdiği tarama titresi ülkemiz içinde uygundur ve rutin laboratuarlarımızda uygulanabilir.

INTRODUCTION: It is important to choose the correct screening titer in immunoflourescent assay for ANA. Recently, 1: 160 titer is used worldwide, particularly after the suggestion of CDC (Centers for Disease Control) and WHO (World Health Organisation). In our country, 1: 100 is the mostly accepted titer for screening as a cutoff point. In this study, our aim was to check the ideal screening titer for Turkish society and investigate the convenience of suggested 1: 160 screening titer for our country.
METHODS: Between January- February 2015, a total of 400 patients (healthy blood donors and patients with autoimmune rheumatic diseases- has been diagnosed or followed) were included in the study. Serum samples taken from donors and patients worked ANA test with two different commercial (Aesku and Euroimmun) kits by 1: 100 and 1: 160 screening titers. Microscobic evaluation determinated by blind and automated system (Helios). The serum samples detected positive by 1: 100 and 1: 160 titers worked again with 1: 320, 1: 640…1: 5120 titers. In the end sensivity and specificity of the ANA test was figured out. Also cut-off values of the test was figured out by ROC curve analyse.
RESULTS: In healthy group the frequency of positivity is 8%, whereas in patients group it is 92%.
In healthy group distribution of ANA titer positivity is: in 1: 100 titer 44%, in 1: 160 31%, in 1: 320 19% and in 1: 640 6%.
In healthy group in 1: 160 distribution of ANA patern is: dense fine speck (dfs 70) 56%, speck 25%, nucleolar 12,5%, centromere 6.5%.
In patients’ group distribution of ANA titer positivity is: in 1: 100 1%, in 1: 160 3%, in 1: 320 26%, in 1: 640 25%, in 1: 280 34%, in 1: 2560 8% and in 1: 5120 3%.
In patients group in 1: 160 distribution of ANA patern is: speck 55%, homogeneous 24%, nucleolar 11%, centromere 5%, nuclear dots 3% and nuclear membrane 2%.
In 1: 100 screening titer sensitivity is 87.2% and specificity is 67.7% detected and in 1: 160 screning titer sensitivity is detected as 74% and specificity as 85.8%. The optimum cut-off value is found to be 1: 160 i ROC curve analysis.

DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the ideal screening titer of 1: 160 for ANA test was confirmed. The screening titer of 1: 160, as proposed by CDC and WHO, is found confident to use in the laboratories in Turkey.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada İzmir Ege Doğumevi ve Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne başvuran gebe kadınlarda hepatit B yüzey antijeni (HBsAg), hepatit B yüzey antikoru (anti-HBs), hepatit B core antikoru (anti-HBcIgG), hepatit C antikoru (anti-HCV) ve hepatit A virüs antikoru (anti-HAV IgG) seroprevalanslarının araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma deskriptif, retrospektif ve kesitsel bir çalışma olarak planlanmıştır. Bu amaçla İzmir Ege Doğumevi ve Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi Gebe Polikliniğine 1 Aralık 2010- 30 Eylül 2011 tarihleri arasında başvuran ve Kan Alma Merkezi’ne yönlendirilen 2003 gebe kadın çalışma kapsamına alınmıştır. Çalışmaya katılmayı kabul edenlerden aydınlatılmış yazılı onam formu alınmıştır. Gebe kadınlara yaş, meslek, eğitim, aşılanma durumu ve risk faktörlerini içeren anket uygulanmıştır. Gebe kadınlara anket uygulandıktan sonra alınan kan örnekleri HBsAg, anti-HBs, anti-HBcIgG, anti-HCV ve anti-HAV IgG antikorları değerlendirilmiştir. Kan örnekleri ELISA yöntemi ile değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya alınan 2003 gebe kadının yaş ortalaması 27±3 (18-44) yıl idi. Mesleki dağılımı açısından %89.7’si ev hanımı, %5.4’ü işçi, %3.6’si serbest meslek, %1.1’i memur ve %0.2’si öğrenci idi. Risk faktörü olarak aile içinde hepatit taşıyıcısı olanlar %3.6, sezeryan operasyonu olanlar %9.4, diğer operasyon olanlar %4.3 idi. Gebe kadınların %4’ünde hepatit B aşısı öyküsü vardı. Gebe kadınların %1.14’ünde HBsAg pozitifliği, %17’sinde anti-HBs pozitifliği (geçirilmiş enfeksiyon/aşılama), %13.4’ünde anti-HBcIgG ile birlikte anti-HBs pozitifliği, %3.6’sında salt anti-HBs pozitifliği, %0.7’sinde anti-HCV pozitifliği ve %88.2’sinde anti-HAV IgG pozitifliği belirlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda HBsAg pozitifliği oranı dışında diğer bakılan parametreler diğer çalışmalarla uyumlu bulunmuştur. Salt anti-HBs oranına (%3.6) istinaden HBsAg pozitiflik oranında ki düşüklük etkin aşılamaya bağlanmamıştır. HBsAg pozitifliği düşüklüğü, çalışmamıza katılan gebelerde hepatit bulaş yolları ve korunma yolları hakkında farkındalık olduğunu düşündürmüştür. Yapılacak diğer hepatit seroprevalans çalışmalarının toplum sağlığı açısından sağlık politikalarına yardımcı olacağı düşünülmüştür.

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to investigate seroprevalence of hepatitis B surface antigen (HBsAg), hepatitis B surface antibody (anti-HBs), hepatitis B core antibody (anti-HBcIgG), hepatitis C surface antibody (anti-HCV) and hepatitis A virus antibody (anti-HAV IgG) in pregnant women admitted to Izmir Aegean Obstetrics and Gynecology Training and Research Hospital.
METHODS: This study was planned as a descriptive, retrospective and cross-sectional study.2003 pregnant women, who admitted to pregnancy clinic of Izmir Aegean Maternity and Gynaecology Training and Research Hospital and were directed to blood drawing centre between December 1, 2010 and September 30, 2011 were included in the study. A written consent form was obtained from whom accepted to participate in the study. A questionnarie including age, occupation, education, vaccination status and risk factorswas applied to the pregnant women. After the questionnaire, the blood samples which were taken from pregnant women were evaluated in terms of HBsAg, anti-HBs, anti-HBcIgG, anti-HCV and anti-HAV IgG antibodies. Blood samples were evaluated by ELISA technique.
RESULTS: The mean age of 2003 pregnant women participated in the study was 27±3 (18-44) years. In terms of occupational distribution, 89.70% were housewives, 5.4% were workers, 3.6% were freelancers, 1.1% were officers and 0.2% were students. As risk factors, being an intrafamilial transmitted hepatitis carrier was 3.6%, having had c-section was 9.4%, having had other operations 4.3%. Four percent of pregnant women had history of hepatitis B vaccination.HBsAg positivity in 1.14%, anti-HBs posivity in 17% ( past and recovered infection or vaccination), both anti-HBcIgG and anti-HBs positivity in 13.4%, anti-HBs positivity in 3.6%, anti-HCV positivity in0.7% and anti-HAV IgG positivity in 88.2% was detected.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, except HBsAg positivity rate, other parameters were found to be consistent with previous studies. Based on the rate of salt anti-HBs (3.6%), the low rate of HBsAg positivity was not associated with efficient vaccination. Low HBsAg positivity suggests that pregnant women who participated in our study were aware of prevention of hepatitis andits transmission paths. It has been contemplated that other hepatitis seroprevalence studies that will be carried out will contribute health policies in terms of public health.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmada Düzce İli’nde bulunan kırtasiyelerde satılan ve okul öncesi eğitim veren kurumlarda sıklıkla kullanılan oyun hamurlarının bakteriyolojik açıdan değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: On farklı firmaya ait beş farklı kutudan toplam 50 örnek çalışmaya dahil edilmiştir. Kutuların her biri bakteriyolojik üreme açısından, oyun öncesi, oyun sonrasındaki 1. gün, 1. hafta, 2. hafta, 3. hafta ve 4. haftada olmak üzere altışar kez incelenmiştir. Tüm oyun hamuru örneklerinden birer gram alınarak brain heart infusion broth (BH) (Oxoid)’a eklenmiştir ve 37°C’de 24 saat inkübasyona tabi tutulmuştur. BH’dan, kanlı ve Eosin Methylene Blue agara (Becton Dickenson, USA) ekim yapılarak 18-24 saat 37°C’ de inkübasyon işlemi gerçekleştirilmiştir. Üremenin gerçekleştiği örneklerdeki bakterilerin tiplendirilmesinde ilk önce Gram boyama, ardından katalaz testi, glukoz testi, nitrat testi, Voges Proskauer testi gibi konvansiyonel yöntemler ile Phoenix 100 BD otomatize sistem (Becton Dickinson Diagnostic Systems, Sparks) kullanılmıştır. Oyun öncesi ve sonrası dönemlerdeki üremelerin istatistiksel olarak belirlenmesinde iki bağımlı oran arasındaki farka ait z-testi kullanılmıştır
BULGULAR: Yapılan incelemede on firmanın ikisinin (% 20) hiçbir kültüründe üreme olmadığı tespit edilirken, iki firmanın çalışmaya dahil edilen tüm kültürlerinde üreme olduğu tespit edilmiştir. Doğrulama sonucunda üreyen tüm bakterilerin Bacillus genusuna ait olduğu tespit edilmiştir. Bacillus’ların 51(% 33)’inin Bacillus licheniformis, 104 (% 67)’ünün Bacillus cereus olduğu belirlenmiştir. Oyun sonrası yapılan kültür çalışması sonucunda ise 1.günden itibaren 4. haftaya kadar istatistiksel olarak anlamlı olmasa da oyun hamurlarında bakteriyel üremenin bir miktar azaldığı görülmüştür.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Üreyen bakterilerin başta gıda zehirlenmesi ve göz enfeksiyonları olmak üzere ciddi sağlık problemlerine sebebiyet verdiği ve piyasada bulunan, okul öncesi çocukların el kaslarının gelişmesi amacı ile sıklıkla eğitim veren kurumlarda kullanılan oyun hamurlarının çoğunun üzerinde de yenilebilir ibaresinin bulunması, durumu daha da tehlikeli boyutlara taşıyabilmektedir. Ayrıca, yapılan literatür taramasına göre, ülkemizde çocuk sağlığı için önemli bir konu olan oyun hamurlarının bakteriyolojik açıdan güvenilirliği ilk kez bu çalışmada vurgulanmaktadır.

INTRODUCTION: This study aims to evaluate the play doughs which are sold in bookstores located in Duzce and are mostly used in the pre-school education institutions in terms of bacteriological due to its closely relation to child health.
METHODS: In total 50 samples from 5 different containers which belong to 10 different companies were included in the study. Each of the containers was evaluated in six times as pre-play, first post-play day, first post-play week, second post-play week, third post-play week and fourth post-play week. Firstly Gram staining, later conventional methods such as catalase test, glucose test, nitrat test, voges proskauer test and Phoenix 100 BD automatize system were used for the identification of the bacteria in the samples in which growth existed. Z-test fordifferences between two dependent proportions was used for determining statisticallythe growth in pre-play and post-play period.
RESULTS: In the analysis done it figured out that while no growth existed in any culture of two companies (20%) out of 10, growth in all cultures of two products existed. In consequence of identification it was determined that all the bacteria reproducing were Bacillus licheniformis and Bacillus cereus which belong to Bacillus genus. It was determined that 51 (33%) of all Bacillus were B. licheniformis and 104 (67%) of them were B. cereus. In consequence of the culture study done after play, it was seen that bacterial growth decreased a little in play dough although it did not make sense statistically from first day to fourth week.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The growthing pathogen can cause health problems such as initially food poisoning and eye infections, and edible label on most of paly dough containers available in market and used in pre-school institutions in order to strengthen hand muscles of children makes the situation worse and more dangerous. Besides, the reliability of some play douhgs which can threaten child health in our country in the sense of bacteriological were emphasized for the first time according to the literature search done.

GİRİŞ ve AMAÇ: Üniversite öğrencileri ve ailelerinde bitkisel ürün kullanımının belirlenmesi amacıyla yapılmış tanımlayıcı araştırma 855 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Anket formu kişilere yüz yüze görüşme yöntemiyle uygulanmıştır.
BULGULAR: Katılımcıların yarıdan fazlası kadın ve bekardır. Erkeklerin yarıdan fazlası üniversite mezunudur. Erkek ve kadınların yaş ortalamaları 35.2±10.52 ve 30.7±11.8’dir. Kadınlar erkeklere göre daha fazla bitkisel ürün kullanmaktadır. Zayıflama amacıyla bitkisel ürün kullanımı kadınlarda (%30.6) erkeklere göre (%15.1) fazladır. Erkeklerin yarıdan fazlası (%57.6) soğuk algınlığı durumunda bitkisel ürün kullanmaktadır. Kadınlarda bitkisel ürünün çay ve tablet formunda kullanımı (%76.0 ve %9.5) erkeklere göre (%36.6 ve %4.0) fazladır (p<0.05). Katılımcıların çoğunluğu (erkek: %75.8, kadın: %86.6) bitkisel ürünleri aktardan almaktadır. Bireylerin yarıdan fazlası (erkek: %51.5, kadın: %56.0) kullanılan yöntem ile bilgiyi komşu ve akrabadan aldığını ve yaklaşık üçte biri (erkek: %39.4, kadın: %26.7) araştırma yapmadan ürünü kullandığını belirtmiştir. Erkeklerin %19.2’sinin, kadınların %24.5’inin haftada 2-3 kez bitkisel ürün kullandığı ve kadınların %49.4’ünde bu ürünlerin kullanım süresinin bir yıldan fazla olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların büyük çoğunluğu (%74.0), kullandığı bitkisel ürünü doktoruyla paylaşmamaktadır. Sorgulanan 95 bitki içinde kuru bitki olarak en çok kullanılan ilk beş bitki sırasıyla karabiber (%37.1), tarçın (%30.1), çörek otu (%28.4), kırmızı biber (%24.5) ve kekik (%23.8)’tir. Taze bitki olarak en çok havuç (%34.0), zeytin (%33.2), nar (%32.0), maydanoz (%27.9) ve ceviz (%24.0); bitki çayı olarak ise yeşil çay (%34.5), ıhlamur (%32.5), kuşburnu (%29.2), oğul otu (%21.2) ve rezene (%19.0) tercih edilmektedir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yapılan araştırma sonucunda, bitkisel ürün kullanımının katılımcılar arasında yüksek olduğu, ancak bireylerin çoğunluğunun bitkisel ürünleri aktardan aldığı ve kullandıkları ürünleri doktoru ile paylaşmadıkları belirlenmiştir. Bu durum, tüm sağlık profesyonelleri tarafından durum ciddiye alınmalı ve gerekli bilgilendirme yapılarak, hastaların sağlığının zarar görmesi engellenmelidir.

INTRODUCTION: The supplementary study which aims to determine the use of herbal products among university students and their families has been conducted with 855 participants.
METHODS: The questionnaire form has been applied to individuals through face-to-face meeting.
RESULTS: More than a half of the participants are female and single. More than a half of the males are university graduates. The average ages of males' and females' are 35.2±10.52 and 30.7±11.8 years, respectively. Females use more herbal products than males do. Females' use of herbal products on the purpose of weight-loss (30.6%) is more than that of the males (15.1%). More than a half of the males (57.6%) prefer herbal products in the case of common cold. Females' use of herbal products in the forms of tea and tablets (76.0% and 9.5%) is more than that of males (4.0% and 36.6%). Most of the participants (male: 75.8% female: 86.6%) buy such products from herbalists. More than a half of them (male: 51.5% female: 56.0%) state that they get the necessary information and usage method from their neighbours and relatives whereas one third of them (male: 39.4% female: 26.7%) indicate that they use the products without doing any research beforehand. It has been detected that 19.2% of the males and 24.5% of the females use herbal products twice or three times a week and that 49.4% of the females use such products more than a year. A great majority of the participants do not mention their products to their doctors. Top 5 dry herbs used in 95 products analyzed are black pepper (37.1%), cinnamon (30.1%), black sesame (28.4%), red pepper (24.5%) and thyme (23.8%). Carrot (34.0%), olive (33.2%), pomegranate (32.0%), parsley (27.9%) and walnut (24.0%) are mostly used as fresh herbs. Green tea (34.5%), linden (32.5%), rose hip (29.2%), bee balm (21.2%) and fennel (19.0%) are preferred as herbal teas.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result of this research, it was determined that the high use of herbal products. But, majority of the individuals got herbal products from the herbalist and they did not share herbal products with their doctor. This situation should be taken seriously by healthcare professionals and damage to the health of the patient should be avoided by making the necessary information.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kan akım enfeksiyonları en yaygın nozokomiyal infeksiyonlardan olup önemli mortalite ve morbidite nedenlerindendir. Erken tanı ve tedavi hasta prognozu açısından büyük önem taşımaktadır. Bakteriyemi ve sepsis tanısı için en güvenilir yöntem kan kültürüdür. Bu çalışmada, xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarı'na Ocak 2011 ve Aralık 2014 tarihleri arasında çeşitli kliniklerden gönderilen kan kültürlerinden, izole edilen mikroorganizmaların identifikasyonu ve antibiyotiklere direnç profillerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kan kültürleri BACTEC 9120 (Becton-Dickinson Diagnostic Instrument Systems, USA) otomasyon sistemi ile çalışılmıştır. Mikroorganizmaların tanımlanması konvansiyonel yöntemler ve BD Phoenix Otomatize Mirobiyoloji Tanımlama Sistemi (Becton Dickinson and Company, Sparks, USA) kullanılarak yapılmıştır. Bakterilerin antibiyotik duyarlılıkları Kirby-Bauer disk difüzyon metodu ile çalışılmıştır ve Clinical Laboratory Standards Institute (CLSI) kriterlerine göre değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Çalışmamızda 22.366 hastadan alınan toplam 50850 kan kültürü incelenmiştir ve kültürlerin 7510 (%14.7)’unda üreme saptanmıştır. Üreyen mikroorganizmaların 4894 (%67.5)’ü Gram pozitif kok (%71 plazma koagulaz negatif stafikok, %9 Staphylococcus aureus, %9 Enterococcus sp., %6 Streptococcus sp.), 181 (%2.4)’i Gram pozitif çomak, 2105 (% 28)’i Gram negatif çomak (%32.9 E.coli, %23.9 Klebsiella sp., %16 Pseudomonas auroginosa, %13 Acinetobacter sp., %5.8 Enterobacter sp.), 21 (%0.27)’i anaerob bakteri ve 305 (% 4)’i mantar türü (%96.7’si Candida sp.) olarak belirlenmiştir. Metisilin direnci, plazma koagulaz negatif stafilokoklar da %34, S.aureus’da %20.9 olarak tespit edilmiştir. Enterokoklarda vankomisin direnci %13 olarak saptanmıştır. Genişlemiş-spektrumlu beta-laktamaz oluşumu E.coli’de % 34 ve Klebsiella sp’de % 50 olarak bulunmuştur. Karbapenemaz üretimi E.coli’de % 8 ve Klebsiella sp’de % 17 olarak tespit edilmiştir.
E.coli ve Klebsiella sp’nin direnç oranları sırasıyla ampisiline %44.7 ve %100, gentamisine %26 ve %27, amikasine %15 ve %17, amoksisilin + klavulanik aside %30 ve %35, sefuroksime %41 ve %51, sefepime %35 ve %50), seftazidim ve sefotaksime %36 ve %50, siprofloksasine %39.5 ve %31.8’dir. Acinetobacter sp. ve P.aeruginosa’nın ise sırasıyla seftazidime %78 ve %22, siprofloksasine %64 ve %12.6, imipeneme %63.6 ve %26.5, gentamisine %56 ve %11.8, amikasine (%53 ve %7)), piperasilin + tazobaktama %58 ve %12), sefepime %61 ve %16.6, sefotaksime 74.7 ve %22 ve sefoperazon + sulbaktama %56.7 ve %11 olarak tespit edilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastanemizde önemli problem olan metisiline direncli stafilokoklar, E. coli ve Klebsiella cinsi bakteriler, Pseudomonas ve Acinetobacter cinsi bakterilerin çoklu ilaç direncine sahip oldukları ve bu direncin zaman içinde değişim gösterdiği anlaşılmaktadır.

INTRODUCTION: Bloodstream infections are the most common nosocomial infections and significant reasons for mortality and morbidity. Early diagnosis and treatment are of vital importance in terms of patient prognosis. Blood culture is the most reliable method for the diagnosis of bacteremia and sepsis. The aim of this study was to identify the microorganisms isolated from the blood cultures sent to xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Medical Microbiology Laboratory from various clinics between January 2011 and December 2014 and to determine antibiotic resistance profiles of these microorganisms.
METHODS: Blood cultures were studied by the BACTEC 9120 (Becton-Dickinson Diagnostic Instrument Systems, USA) automation system. The identification of the microorganisms was carried out by both conventional methods and BD Phoenix Automized Microbiology Identification System (Becton Dickinson and Company, Sparks, USA) Antibiotic susceptibility of the bacteria was studied with Kirby-Bauer disc diffusion method and evaluated as regards the criteria of Clinical Laboratory Standards Institute (CLSI).
RESULTS: A total of 50.850 blood cultures taken from 22.366 patients were examined in this study and reproduction was detected in 7.510 (14.7%) of the cultures. 4.894 (67.5%) of the reproduced microorganisms were Gram positive cocci (71% plasma coagulase negative staphycoccus, 9% Staphylococcus aureus, %9 Enterococcus sp., and %6 Streptococcus sp.), 181 (2.4%) were Gram positive bacillus, 2105 (28%) were Gram negative bacillus (32.9% E.coli, 23.9% Klebsiella sp., 16% Pseudomonas aeruginosa, 13% Acinetobacter sp., and 5.8% Enterobacter sp.), 21 (0.27%) were anaerobe bacteria and 305 (4%) were fungus type (96.7% Candida sp.). Methicillin resistance was detected as 34% in plasma coagulase negative staphycocci and 20.9% in S. aureus. Vancomycin resistance in enterococcus was determined as 13%. Broad-spectrum beta-lactamase formation was found as 34% in E. coli and 50% in Klebsiella sp. Carbapenemase production was detected as 8% in E.coli and 17% in Klebsiella sp.
Resistance rates of E.coli and Klebsiella sp to ampicillin was respectively as 44.7% and 100%, to gentamicin as 26% and 27%, to amicasin as 15% and 17%, to amoxicillin+clavulanate acid as 30% and 35%, cefuroxime as 41% and 51%, to cefepime as 35% and 50%, to ceftazidime and cefotaxime as 36% and 50%, and to ciprofloxacin as 39.5% and 31.8%. Resistance rates of Acinetobacter sp. and P.aeruginosa to ceftazidime was respectively as 78% and 22%, to ciprofloxacin as 64% and 12.6%, to imipenem as 63.6% and 26.5%, to gentamicin as 56% and 11.8%, to amicasin as 53% and 7%, to piperacillin + tazobactam as 58% and 12%, to cefepime as s61% and 16.6%, to cefotaxime as 74.7% and 22%, and to cefoperazone + sulbactam as 56.7% and 11%.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It is understood that Staphylococci resistant to methicillin, which is a significant problem in our hospital, bacteria like E. coli and Klebsiella, and bacteria like Pseudomonas and Acinetobacter are multiple-drug resistant and that this resistance has undergone a change over time.

Bu olguda 25 yaşında kadın hastanın sağ ayak başparmağındaki distal subungual onikomikoz rapor olarak sunuldu. Tırnak muayenesi laboratuarımızda yapıldı ve hastada distal subungual onikomikoz saptandı. % 20 KOH kullanılarak yapılan hastanın direkt mikroskobik incelenmesinde septalı hifler gözlemlendi. Hastadan alınan tırnak örnekleri siklohegzimitli ve siklohekzimitsiz Sabouraud's dextrose agara ekildi ve 25 derecede bir hafta beklenildi.Fungal büyüme saptandıktan sonra direkt preperat hazırlandı, kahverengi septalı hifler, perithecia,limon benzeri askosporlar görüldü.Etken sekanslama ve konvansiyonel yöntemle Chaetomium globosum olarak tanımlandı. CLSI M38-A2 yöntemi kullanılarak amfotericin B, fluconazole, itracanozole, miconazole, ketoconazole, flucytosine voriconazole MIK değerleri sırasıyala 4, >64, 1, 0.125,0.125, >64, 0,5 μg/ml olarak belirlendi. Chaetomium globosum için fluorocytosine ve fluconazole dirençli olarak saptanırken miconazole ve ketoconazole MIK değerleri en iyi olarak saptandı. Hasta günlük (250 mg /a gün) oral itraconazole ve amorolfin % 5 tırnak cilası kullandı ve 12 hafta da iyileşme kayıt edildi.

We report a case of distal subungual onychomycosis of the thumb of the right foot of a 25-year-old female. Nail examination was examined in our laboratory and distal subungual onycomycosis was detected. In direct microbiological examination septate hyphae was observed by using % 20 KOH. Scraping of nail was cultured on two Sabouraud's dextrose agar with cycloheximide and without cycloheximide slants at 25C˚ for one week. Growth of colony was observed in without cycloheximide slants. The same brown colonies were produced on repeated cultures by using Sabouraud's dextrose agar without cycloheximide. After growth of colony, slide cultures were prepared and brown-colored septated hyphae, perithecia, lemon- shaped ascospores were observed by light microscopy. The causative agent was identified as Chaetomium globosum based on DNA sequencing and mycological examination. Using CLSI M38-A2 microdilution method, minimum inhibitory concentration values of amfotericin B, fluconazole, itracanozole, miconazole, ketoconazole, flucytosine voriconazole were determined as 4, >64, 1, 0.125,0.125, >64, 0,5 μg/ml respectively. Fluorocytosine and fluconazole were determined as resistant for Chaetomium globosum and the best effective antifungal was determined as miconazole and ketoconazole. The patient was treated by using oral itraconazole (250 mg /a day) and local application of amorolfine 5% nail lacquer for 12 weeks.

Sunulan olgu, pre-B hücreli ALL (Akut Lenfoblastik Lösemi) tanısıyla kemoterapi alan dört yaşındaki kız çocukta gelişen kateter ilişkili Ochrobactrum antropi (O.antropi) bakteriyemisidir. Hastaya kemoterapi öncesi kateter takılmıştır. Verilen kemoterapiden sonra 38.5oC ateşi başlayan hastaya nötropenik ateş tanısı konmuş, eş zamanlı olarak periferden ve kateterden kan kültürü alınmıştır. Birinci, ikinci ve dördüncü gün kateterden alınan kan kültürlerinde (BacT/ALERT 3D, bioMerieux, Fransa) üreme saptanırken, aynı günlerde eş zamanlı olarak periferden alınan kan kültürlerinde üreme olmamıştır. Bakterinin identifikasyonu eş zamanlı olarak VITEK 2 (bioMerieux, Fransa) ve BD Phoenix 100 (Becton Dickinson, USA) otomatize sistemleriyle yapılmış, O.antropi tespit edilmiştir. Kültür antibiyogramında imipenem ve meropenem duyarlı, sefepim, piperasilin-tazobaktam, sefoperazon-sulbaktam, amikasin, trimetoprim-sulfometaksazol, siprofloksasin, ofloksasin, levofloksasin dirençli saptanmıştır. Hastadan beşinci ve altıncı gün alınan kateter kültürlerinde üreme saptanmamıştır. O.antropi' nin özellikle immun sistemi baskılı hastalarda kateter ilişkili infeksiyonlarda etken olabileceği akla gelmelidir.

We report on the case history of catheter-related Ochrobacturm antropi (O.antropi) bacteraemia developed in 4 years old girl with pre-B cell ALL (Acute Lymphoblastic Leukemia) who is taking chemotherapy. At the start of chemotherapy babyport (portacath) was implanted. The patient who had 38.5 degrees fever after block chemotherapy was diagnosed as neutropenic fever and simultaneously peripheral and catheter blood cultures (BacT/ALERT 3D, bioMerieux, France) were taken. The first, second and fourth days of blood cultures taken from catheter were positive, whereas peripheral blood cultures were negative simultaneously. VITEK 2 (bioMerieux, Fransa) and BD Phoenix 100 (Becton Dickinson, USA ) automated systems were used to identification of bacteria, and O.antropi was identified. The isolate was susceptible to imipenem and meropenem, and resistant to cefepime, piperacillin-tazobactam, cefoperazon-sulbactam, amikacin, trimethoprim-sulfamethoxazole, ciprofloxacin, ofloxacin, levofloxacin. The cultures were negative on the fifth and sixth days of therapy therefore the catheter was not removed. O.antropi should be considered as agent pathogen with catheter related infection especially in the immunocompromised patients.

Laboratuvarlar, günümüz teknolojik koşullarına uygun olarak, güvenilir, doğru ve zamanında sonuç vermeye odaklı hizmet sunmalıdır. Kalite çalışmaları laboratuvarlar için bir gereklilik olup, ISO/IEC 17025 “Deney ve Kalibrasyon Laboratuvarlarının Yeterliliği için Genel Şartlar” Standardı bu alanda yetkinlik anlamına gelmektedir.
Kalite Yönetim Sistemi (KYS) dokümantasyonunda ve/veya standartlarda tanımlanmış uygulamalar ve faaliyetleri yerine getirememek “uygunsuzluk” olarak tanımlanmaktadır. ISO/IEC 17025 standardına göre TÜRKAK(Türk Akreditasyon Kurumu) tarafından yerine getirilen Akreditasyon denetimleri ve bunun yanında iç tetkik faaliyetlerinde belirlenen bulgular eşliğinde aksaklıkların giderilmesi kalite sisteminin sürekliliği ve iyileştirilmesi için çok önemlidir.
Genel olarak yapılan denetimler incelendiğinde; Kalite sistemi kurulduktan sonra ilk denetim sırasında saptanan büyük (majör) ve küçük (minör) uygunsuzluklar ile daha sonraki denetimlerdeki uygunsuzluklar farklılık göstermektedir. Sistem kurulup işlemeye başladıktan sonra büyük uygunsuzlukların azalmakta, küçük uygunsuzlukların ise artmakta olduğu fakat yapılacak düzeltici faaliyetlerle giderilebileceği görülmektedir.
Deney/Kalibrasyon laboratuvarlarının akreditasyonu için gereklilikler, TS EN ISO/IEC 17025 standardında tanımlanmış olup, rutin olarak gerçekleştirilen akreditasyon denetimleri, bu standartta belirtilen şartlara göre gerçekleştirilmektedir. Bu standarda göre uyulması gereken şartlar, 4. madde “Yönetim Şartları” ve 5. madde “Teknik Şartlar” başlıkları altındaki bölümlerde belirtilmektedir.
Bu raporda, laboratuvarlar denetimlerinde saptanan bulgular derlenerek hangi alanlarda yoğunlaştığı belirlenmeye çalışılmıştır. Denetimlerde özellikle Standardın Yönetim şartlarından 4.1, 4.3, 4.7, 4.11 ve Teknik şartlardan 5.2, 5.4, 5.5 ve 5.10 maddelerinde laboratuvarların eksiklikleri olduğu, bu konularda sıkıntılar yaşandığı görülmektedir. Bu maddeler Kuruluş, Doküman kontrolü, Müşteriye hizmet ve İyileştirme gibi sistemin temel koşulları ile Personel, Metodun geçerli kılınması, Cihazlar ve Raporlandırma gibi sistemin uygulanmasını sağlayan unsurlardır.
ISO/IEC 17025 Standardı kapsamında gerçekleştirilen Akreditasyon denetimleri sonrasında belirlenen ortak uygunsuzlukların ve saptamaların, bu konuda faaliyetler yürüten akredite veya akredite olacak benzer laboratuvarlara fayda sağlayacağı, yönlendirici olacağı düşünülmektedir.

Laboratories provide services focused on reliable, accurate and timely results in accordance with the present technological conditions. As Quality work is a requirement for laboratories, ISO/IEC 17025 “General Requirements for the Competence of Testing and Calibration Laboratories” standard means competence in this field.
That when practices and activities described in Quality Management System (QMS) documentation and/or standards are not fulfilled is defined "Non-Conformity". It is very important to eliminate problems due to findings obtained from the audits performed TURKAK according to ISO/IEC 17025 and also internal audits for continuity and improving the quality system.
When overall audits examined; major and minor non-conformities identified in first audit, just after establishment of Quality System, differ from the ones in next audits. After the system operates, major non-conformities decrease and minor non-conformities increase but these can be eliminated by corrective actions.
Requirements for the accreditation of the experimantal/calibration laboratory are defined in TS EN ISO/IEC 17025 standard and routinely applied accreditation audits are performed due to specified conditions in this standard. The terms and conditions to be fulfilled by this standard is described in the section under the heading of 4. Article "management requirements" and 5. Article "technical requirements".
In this report, the findings identified in the laboratory audit is compiled, tried to be determined in which areas concentrated. Especially, it is seen that laboratories have deficiencies, experiencing difficulties on these matters which of the Standard in clause 4.1, 4.3, 4.7, 4.11 of Management requirements and in clause 5.2, 5.4, 5.5, 5.10 of Technical requirements, in the Audit. These clauses are the basic conditions of the system such as; Organization, document control, Service to the customer, Corrective action and provides the implementation of the system.such as Personnel, Validation of methods, the Equipment and Reporting the results.
Common non-conformities and determinations detected after accreditation audits performed with the scope of ISO/IEC 17025 Standard are considered to be a benefical and to give guidance for accredited or will be accredited identical laboratories.

Tarih boyunca doğal ürünlerden elde edilen bileşenler tıp, eczacılık ve biyoloji gibi pek çok alanda kullanılmıştır. Kanser alanında doğal moleküller model olarak kullanarak yeni ve önemli bazı ticari ilaçlar elde edilmiştir. Sitotoksik ajanların geliştirilmesi için yapılan çalışmalar yeni antikanser ilaçlarının keşfi için de önemli bir adım olmuştur. Doğal bileşenlerin geniş yapısal çeşitliliği ve biyoaktivite potansiyeli moleküller modifikasyonlarla terapotik potansiyellerini geliştirmeye hizmet edebilir. Bu amaçla özellikle son birkaç yılda liken kaynaklı bileşenlerin antikanser aktivitesiyle ilgili yapılan çalışmalar hızla artmaktadır. Likenler fungus, alg veya siyanobakterilerin bir araya gelerek oluşturdukları simbiyotik birlikteliklerdir. Likenler çoğu kendine özgü çok fazla sayıda sekonder metabolit sentezlerler. Liken sekonder metabolitleri antiviral, antitümör, antibakteriyal, antiherbivor ve antioksidant olmak üzere pek çok biyolojik aktiviteye sahiptirler. Son yıllarda liken sekonder metabolitlerinin tıbbi ve biyoteknolojik alanda dikkat çeken en önemli özelliklerinden birisi; de kanser tedavisinde aday molekül olabileceklerine dair sonuçların ortaya çıkmasıdır. Kanserin moleküler temelleri ve özellikle apoptozla ilişkili süreçlerin aydınlatılması kanser tedavisinde alternatif ilaçların bulunmasında büyük bir yarar sunacağı düşünülmektedir. Bu derleme çalışmasında liken sekonder metabolitleri, kanser tedavisinde etkin kullanım potansiyelleri ve kanserleşme sürecinde özellikle apoptoz yolağı başta olmak üzere tüm mekanizmalar hakkında bilgi sunulmaktadır.

The components obtained from natural products have been used in many fields such as medicine, pharmacy and biology throughout the history. Some important new commercial drugs have been obtained from natural molecule using as a model in the cancer field. Studies for the development of cytotoxic agents were an important step for the discovery of new anticancer drugs. Large structural diversity of natural components and their bioactivity potential may serve to improve the therapeutic potential with molecular modification. The number of studies on the anticancer activity of lichen components has increased in last few years. Lichens are symbiotic organisms of fungus and algae or cyanobacteria. Lichens synthesize a great variety of secondary metabolites. Lichen secondary compounds have many possible biological activities such as antiviral, antitumor, antibacterial and antiherbivore and antioxidants. In recent years, one of the most important features of lichen secondary metabolites will also be candidate molecules in the treatment of anticancer therapy in the medical and biotechnology studies. Elucidation of the molecular basis of cancer related processes and also apoptosis are provide to great utility in finding alternative drugs for treating cancer. In this review research the knowledge about lichen secondary metabolites, the potential for effective use in the treatment of cancer, all molecular mechanisms in cancerous processes and mainly apoptosis pathway.

Gen terapisi, genetik temeli bulunan hastalıkların tedavisinde stratejiler geliştirmek için kullanılan ve günümüzde tedavisi olmayan hastalıklar için umut vaat eden bir yöntemdir. Başarılı bir gen terapisi, ilgili transgenleri içeren plazmitlerin hedeflenmiş hücrelere transfeksiyonunu gerektirir. Gen tedavisi çalışmalarında karşılaşılan en önemli sorun olan DNA moleküllerinin hedef hücrelere ulaştırılması, bu alanda çalışan tüm araştırmacıları etkili bir yol bulmaya yönlendirmiştir. DNA’nın hücrelere girme yeteneğinin kısıtlı oluşu ve DNA’nın enzimatik degredasyona uğrama ihtimali nedeniyle DNA transfeksiyonu çoğunlukla bir vektör aracılığıyla gerçekleştirilir. Bunlar, viral vektörler ve viral olmayan vektörler olarak iki gruba ayrılmaktadır. Adenovirus, adeno-assosiye virus, herpes simpleks ve retroviruslar viral vektörlerin başta gelen örnekleridir. Viral olmayan vektörler ise kendi içinde fiziksel ve kimyasal olarak ayrılır. Fiziksel metodlar: mikroenjeksiyon, partikül bombardımanı - gen tabancası, elektroporasyon, sonoporasyon, laser ışıması ve magnetofeksiyondur. Kimyasal metodlar viral vektörlere alternatif olarak ortaya çıkmış olan lipozomları kapsar. Bu vektörler, hücre çekirdeğine yapılacak gen transferini arttırmak amacıyla 3 önemli özelliğe sahip olmalıdır. Bunlar DNA’nın negatif yükünü maskelemek, DNA molekülünü sıkıştırarak taşıyacağı kargoyu kompakt hale getirmek ve onu hücre içi nükleaz degradasyonundan korumaktır. Lipozomlar gibi viral olmayan transfeksiyon sistemleri viruslardan daha fazla tercih edilir. Çünkü bunlar immünojenik değildir, yapımı kolaydır ve endüstriyel üretim amacıyla ölçek büyütme işlemi daha basittir. Lipozomal taşıma araçları morfoloji ve salınım karakteristiği açısından çeşitlilik sağlar; doku hedeflemede kullanılabilir ve plazmit DNA’yı degredatif nükleazların saldırılarından koruyabilir. 1987’de potansiyel taşıma sistemi olarak tanımlanmalarından beri, DNA-katyonik lipid kompleksleri çeşitli hücre tiplerinde farklı DNA aktarım protokollerinde kullanılmıştır ve halen gen terapisinin klinik çalışmaları için araştırılmaktadır. Bu derleme, yeni ve gelecek vaat eden bir teknik olarak kanser ve genetik temelli hastalıkların tedavisinde kullanılması hedeflenen gen terapisindeki kimyasal ve fiziksel yöntemleri anlatmaktadır.

Gene therapy is used for developing strategies for the treatment of genetic diseases and it is a promising technique for people with incurable diseases. A successful gene therapy includes the transfection of plasmids with related transgenes into the target cells. The transfer of the DNA molecule to target cell is the main problem of the gene therapy studies which directed researchers to find an effective way of transfection. The transfection of DNA is commonly achieved by a vector because of the limited insertion ability of the DNA into the cells and the possibility of enzymatic degradation of DNA molecule. These vectors are grouped into two categories as viral and non-viral. Adenovirus, adeno-associated virus, herpes simplex and retrovirus are the main examples of viral vectors. Non-viral vectors are grouped into two as physical and chemical methods. The physical methods are microinjection, particle bombardment - gene gun, electroporation, sonoporation, laser beam and magnetofection. The chemical methods are consisted of liposomes which were developed as an alternative to the viral vectors. These vectors must have 3 important features for the transfer of the related gene into the cell nucleus. Those are disguising the negative charge of the DNA, condensing the DNA molecule and protecting it from the intracellular nuclease activity. Non-viral transfection systems such as liposomes are preferred rather than viruses, because of being non-immunogenic, ease in formation and simple scale-up process in industrial production. Liposomal vectors have a diversity in morphology and in release characteristics, which they can be used in tissue targeting and they can protect plasmid DNA from the attacks of degradative nucleases. DNA - cationic lipid complexes were used in different DNA transfer protocols in various cell types since defined as a potential transfer system in 1987 and is still being researched for the clinical gene therapy studies. This review is highlighting the chemical and physical methods of gene therapy as a novel and promising technique for the treatment of cancer and genetic disorders.