Ankara’da Sosyoekonomik Düzeyi Farklı İki Yerleşim Yerindeki İki İlköğretim Okulundan Seçilen Öğrencilerde El Yıkama Alışkanlıkları

AMAÇ: Amacı biyolojik, fiziksel ve kimyasal maddeleri uzaklaştırmak olan el yıkama alışkanlığı; birçok hastalığın görülme sıklığını azaltabilecek kolay ve ekonomik bir uygulamadır.
YÖNTEMLER: Bu çalışma 1-15 Nisan 1999 tarihleri arasında, sosyoekonomik özelliği farklı olduğu düşünülen Ankara’nın iki ilçesindeki(Çankaya ve Altındağ ilçeleri) iki okulda, öğrencilerin el yıkama alışkanlıkları ve ailelerinin sosyoekonomik düzeyleri (SED) arasındaki ilişki araştırılmıştır. Çalışma kapsamına Çankaya’daki okuldan 164, Altındağ’dakinden ise 182, toplam 346 öğrenci alınmıştır.
BULGULAR: Çalışma sonucunda kız öğrencilerin günde ortalama 6.2±0.3 kez, erkeklerin ise 7.1±0,.5 kez ellerini yıkadıkları bulunmuştur. Buna karşın el yıkama alışkanlıklarının olduğu durumlar açısından incelendiğinde kız öğrencilerin erkek öğrencilere, Çankaya’daki okulda okuyan öğrencilerin Altındağ’dakilere, SED’i çok iyi olanların düşük olanlara
göre yüksek olduğu bulunmuştur. 7. ve 8. sınıflar arasında ise bir fark saptanmamıştır. Öğrencilerin büyük çoğunluğu ellerini yıkarlarken sabun kullandıkları saptanmıştır.
SONUÇ: Uygulaması kolay ve ekonomik olan el yıkama alışkanlığının çocukluk yaş gruplarından başlayarak topluma kazandırılması, birçok hastalığı önlemesi açısından önemli olduğu düşünülmüştür.

The Habit Of Handwashing Among The Students Chosen From Two Districts At Ankara Which Have Different Socioeconomic Levels

OBJECTIVE: Habitual practising of handwashing aiming to remove biological, physical and chemical materials away is such an economic and easy behaviour that can decrease the incidences of numerous diseases.
METHODS: In this study handwashing habit of students and relationship between socioeconomical status of their families were investigated between 1-15 April, 1999 in two primary schools present in two counties where are known as having different social and financial background in Ankara. 164 students from the school in Çankaya and from Altındağ were accepted into the study.
RESULTS: As a result of the study, it was found that the number of girls having handwashing habit was more than that of
boys, and students from Çankaya were found more obeyable to the mentioned habit than those from Altındağ.
It was also found students from families’ with high socioeconomical level washed their hands more often. No statistically difference was seen amongst students educating at 7th and 8th classes. It was also noticed that most of the students used soaps during washing.
CONCLUSION: Consequently it was considered that handwashing habit which is an easily-applicable and economical behaviour had to be disseminated through our society by routing amongst childhood ages since it was essential in the prevention of many diseases.