INTRODUCTION: The aim of this study was to investigate the attitudes and field experiences of primary health care workers on vaccine refusals.
METHODS: This descriptive study was conducted with a total of 201 people (inclusion rate: 91.4%) including doctors, midwives, nurses and other healthcare professionals in all units (including district health directorates, Healthy Living Centres) of Mardin Provincial Health Directorate. A questionnaire form and antivaccination scale were used to collect the data. Descriptive data are shown with numbers and percentages. It was used to Mann Whitney U test to evaluate the relationships between the total and sub-dimension scores of the scale, demographic and vaccination practice variables.
RESULTS: 5.0% of healthcare workers supported vaccine refusal, and 15.4% had vaccine hesitation. The most commonly reported reason for concern about vaccination was not finding vaccine ingredients safe. Almost all participants have experienced vaccine refusal for childhood (99.0%) and COVID vaccines (99.5%). The total score of the vaccine opposition scale was higher in males (median 30 (24-54)) than in females (median 25 (22-32)), in physicians (median 27 (23-47)) than in other employees (median 25 (22-35)), in those who were against vaccines/experienced hesitation (median 58 (45-73)) than in those who were not, and in those who did not find vaccines safe (median 75 (64-83)) than in those who found them safe (median 25 (22-32)) (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It has been revealed that healthcare workers are faced with a high rate of vaccine refusal/hesitancy within the scope of immunization services in the region, they are experiencing a significant level of hesitancy about vaccination and they need training on this subject.
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, birinci basamak sağlık çalışanlarının aşı retleri konusundaki tutumlarını ve saha deneyimlerinin araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı tipteki araştırma Mardin İl Sağlık Müdürlüğü’ne bağlı tüm birimlerde (ilçe sağlık müdürlükleri, sağlıklı yaşam merkezleri dahil) doktor, ebe, hemşire ve diğer sağlık çalışanları olmak üzere toplam 201 kişi (kapsayıcılık oranı: %91,4) ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verilerinin toplanmasında anket formu ve aşı karşıtlığı ölçeği kullanılmıştır. Tanımlayıcı veriler sayı ve yüzdelerle gösterilmiştir. Ölçek toplam ve alt boyut puanları ile demografik ve aşı uygulamalarına yönelik değişkenler arasındaki ilişkilerin değerlendirilmesinde Mann Whitney U testi kullanılmıştır.
BULGULAR: Sağlık çalışanlarının %5,0’i aşı reddini desteklemekte, %15,4’ü aşı tereddütü yaşamaktadır. Aşı yaptırma konusunda en fazla bildirilen endişe nedeni aşı içeriklerini güvenli bulunmamasıdır. Katılımcıların neredeyse tamamı çocukluk (%99,0) ve COVID aşıları (%99,5) kapsamında aşı reddiyle karşılamıştır. Aşı karşıtlığı ölçeği toplam puanı ile erkeklerde (ortanca 30 (24-54)) kadınlara (ortanca 25 (22-32)) göre, hekimlerde (ortanca 27 (23-47)) diğer çalışanlara göre (ortanca 25 (22-35)), aşı karşıtı olan/tereddüt yaşayanlarda (ortanca 58 (45-73)) olmayanlara göre ve aşıları güvenli bulmayanlarda (ortanca 75 (64-83)) güvenli bulanlara göre (ortanca 25 (22-32)) daha yüksek saptanmıştır (p<0,05).Aşı karşıtlığı ölçeği toplam puanı ile erkeklerde (ortanca 30 (24-54)) kadınlara (ortanca 25 (22-32)) göre, hekimlerde (ortanca 27 (23-47)) diğer çalışanlara göre (ortanca 25 (22-35)), aşı karşıtı olan/tereddüt yaşayanlarda (ortanca 58 (45-73)) olmayanlara göre ve aşıları güvenli bulmayanlarda (ortanca 75 (64-83)) güvenli bulanlara göre (ortanca 25 (22-32)) daha yüksek saptanmıştır (p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sağlık çalışanlarının bölgedeki bağışıklama hizmetleri kapsamında yüksek oranda aşı reddi ile karşılaştıkları ve dikkate değer bir düzeyde aşı tereddütü yaşandığı ortaya çıkmıştır.Sağlık çalışanlarının bölgedeki bağışıklama hizmetleri kapsamında yüksek oranda aşı reddi ile karşılaştıkları ve dikkate değer bir düzeyde aşı tereddütü yaşandığı ortaya çıkmıştır.