Konya’da Ekim 2008 - Şubat 2010 tarihleri arasındaki çocukluk çağında toplum kökenli pnömoni tanısı ile hastaneye yatırılan hastalarda bakteriyel ve viral etkenlerin insidansı ve klinik özellikleri

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada; toplum kökenli pnömoni
tanısı (TKP) ile hastaneye yatırılan hastalarda
bakteriyel ve viral etkenlerin insidansı ve klinik
özellikleri araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 1 Ekim 2008-28 Şubat 2010 tarihleri
arasında Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi
Çocuk Poliklinikleri ve Çocuk Acil Servisine başvuran
ve yatırılarak tedavi edilmesi gereken, başvurudan
48 saat öncesine kadar antibiyotik kullanmayan,
klinik olarak TKP tanısı olan, yaşları 1 ay ile 16
yaş arasındaki toplam 91 hasta çalışma kapsamına
alındı. Bu hastaların demografik ve klinik özellikleri
kaydedildi. Hastane başvurusu esnasında tam kan
sayımı, eritrosit sedimantasyon hızı, C-reaktif protein,
prokalsitonin, kan kültürü için kan numuneleri ve viral
etiyolojiyi gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu
(RT-PCR) ile saptamak amacıyla nazofaringeal
aspirat numuneleri alındı. Tüm hastaların PA akciğer
radyografileri kontrol edildi.
BULGULAR: Hastaların %24,2 (22/91)’sinde
pnömoni etkeni saptanırken, %75,8 (69/91)’inde
herhangi bir pnömoni etkeni saptanamadı. 91
hastanın 11 (%12,1)’inde viral enfeksiyon, dokuzunda
(%9,9) sadece bakteriyel enfeksiyon, üçünde
(%3.3) viral koenfeksiyon, ikisinde (%2,2) hem
virus hem de bakteri vardı. Virus tespit edilen 11
hastanın yedisinde Parainfluenza (PIV) 2, ikisinde
PIV 3, birinde adenovirus, ikisinde hem PIV3 hem adenovirus, birinde hem PIV2 hem de PIV3 tespit
edildi. Hastaların hiçbirinde RSV, PIV1, hMPV
saptanmadı. Bakteri tespit edilen 11 hastanın beşinde
Stafilokokus epidermidis, ikisinde S. saprophyticus,
birinde S. shominis, birinde S. capitis, birinde S.
sobrinus ve birinde S. mitis tespit edildi. Hastaların
ikisinde de viral-bakteriyel karma etken olduğu
saptandı. Klinik olarak pnömoni tanısı alan 91
hastanın 59 (%64,7)’unda radyolojik olarak pnömoni
varlığı belirlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamız TKP’de viral etkenlerin
etiyolojik etkisini gösterdi. Parainfluenza virus 2
tüm yaş gruplarında en sık tespit edilen viral
etkendi. Viral enfeksiyonların etiyolojik tanılarının
iyileştirilmesi ile gereksiz antibiyotik kullanımından
kaçınılabilir. Sonuçlarımızı doğrulamak için daha
kapsamlı ve randomize kontrollü çalışmalara
gereksinim vardır.

Clinical characteristics and incidence of bacterial and viral pathogens in patients hospitalized with community acquired pneumonia in childhood in Konya between October 2008 and February 2010

INTRODUCTION: It was aimed to investigate clinical
characteristics and incidence of bacterial and viral
pathogens in patients who were hospitalized with the
clinical diagnosis of community acquired pneumonia
(CAP).
METHODS: In this study 91 patients at the ages between
one month and six years who required hospitalization
and were admitted to pediatrics clinics and pediatric
emergency services of the Selçuk University Meram
Medical Faculty, and also who did not use antibiotics for
48 hours before hospital admission and had the clinical
diagnosis of CAP were investigated from October 2008 to
February 2010. Demographic and clinic characteristics
of the patients were recorded. Blood samples for
complete blood count, erytrocyte sedimentation rate,
C-reactive protein, procalcitonin, blood culture and
nasopharyngeal aspirate samples for detection of the
viral etiologies by real time polymerase chain reaction
(RT-PCR) were taken at the time of hospital admission.
Initial posteroanterior (PA) chest X-rays of all patients
were checked.
RESULTS: The agents of pneumonia were detected
in 24.2% (22/91) but not in 75.8% (69/91) of our
patients. Of 91 patients, 11 (12.1%) were positive for
viral infections, 9 (9.9%) were positive for only bacterial
infections, 3 (3.3%) had viral coenfection, 2 (2.2%) were
positive for both viral and bacterial infections. Out of
11 viral positive patients, 7, 2, 1, 2, and 1 patients were detected to have parainfluenza virus (PIV) 2,
PIV 3, adenovirus, both PIV 3 and adenovirus, both
PIV 2 and PIV 3, respectively. RSV, PIV 1 and human
metapneumovirus (hMPV) were not detected in any of
cases. Out of 11 bacteria positive patients, 5, 2, 1, 1, 1,
and 1 patients were detected to have Staphylococcus
epidermidis, S. saprophyticus, S. hominis, S. capitis,
S. sobrinus and S. mitis. Also mixed viral-bacterial
agent presence were detected in 2 (2.2%) of our patients.
Out of ninety one pneumonia patients those having their
diagnosis clinically, 59 (64.7%) had radiological signs.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our study demonstrated the etiological
influence of viral agents in CAP. Parainfluenza virus 2
was the most common viral agent among detected
viruses in all age groups. Improving the etiological
diagnosis of viral infections may avoid unnecessary
the use of antibiotic. Further comprehensive and
randomized controlled studies are needed to confirm
our results.