AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, Ocak 2006 -Temmuz 2007 tarihleri arasında Türkiye Yüksek ihtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin çeşitli bölümlerinde yatan hastaların kan, idrar, yara, mayi (safra, nazobilier dren veya perkütan transhepatik kolanjiografi dren mayileri) ve santral venöz kateter gibi klinik örneklerinden izole edilen enterokok türlerinin saptanması ve hangi türlerin hastanenin hangi bölümlerinde daha sık görüldüğünün değerlendirilmesidir.
YÖNTEMLER: Enterokok suşlarının tanımlanması klasik mikrobiyolojik yöntemlerin yanı sıra Microscan Walk Away 96 SI (Dade Behring Inc, USA) otomatize sistemi ile yapılmıştır. Kateter ucu kültürleri Maki Yöntemi ile, kan kültürleri otomasyon sistemiyle (BACTEC 9120, BD), idrar kültürleri ölçülü öze ile kantitatif olarak, diğer kültürler ise klasik mikrobiyolojik yöntemlerle yapılmıştır.
BULGULAR: İzole edilen toplam 341 enterokok susunun 188 (% 55.13)’i Enterococcus fae-cium, 145 (% 42.5)’i Enterococcus faecalis, üçü (% 0.87) Enterococcus casseliflavus, ikisi (% 0.58) Enterococcus avium, ikisi (% 0.58) Enterococcus durans ve biri (% 0.29) Enterococcus gallinarum olarak tanımlanmıştır. Suşların klinik örneklere göre dağılımı incelendiğinde, 109 ( % 31.96)’unun idrar, 92 (% 26.97)’sinin yara, 67 (% 19.64)’sinin kan, 61 (% 17.88)’inin mayi ve 12 (% 3.5)’sinin kateter ucundan izole edildiği belirlenmiştir. Kardiyovasküler Cerrahi Kliniği ile bu kliniğin Yoğun Bakım ünitesinde % 63 E.faecalis saptanmıştır. Gastroenteroloji Kliniği ve Yoğun Bakım ünitesi (% 76) ile Gastroenteroloji Cerrahisi ve Üroloji Cerrahisi klinikleri ortak Yoğun Bakım ünitesinde (% 75) ise E. faecium daha sık olarak görülmüştür.

SONUÇ: Çalışmamızda literatürde bildirilenlerden farklı olarak, hastane izolatı olan enterokoklar içerisinde E. faecium suşları, E. faecalis suşlarına göre daha yüksek oranda bulunmuştur.

AMAÇ: Bu çalışmada yurdumuzda çeşitli hastalıkların geleneksel tedavisinde kullanılan kekik (Thymus vulgaris), kimyon (Cuminum cyminum) ve mersin (Myrtus communis) bitkilerinden elde edilen yağların Leishmania promastigotlarının canlılığı üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Bitkilerden elde edilen yağlar 2/10 ile 1/100 arasında değişen oranlarda seyreltilerek çalışmaya alınmıştır. 2.107 promastigot/ml Leishmania solüsyonundan alınan 100’er ul mikrotitrasyon plaklarına dağıtılmış ve üzerlerine farklı oranlarda RPMI ile seyreltilen bitkisel yağlardan 100’ er ul konularak 20 dakika beklenmiştir. Işık mikroskobu altında Thoma lamında hareketli ve hareketsiz promastigotlar sayılarak canlılık yüzdeleri hesaplanmıştır.
BULGULAR: Araştırılan bitkisel yağlardan kekik yağı en yüksek antileishmanial etkiyi gösterirken (LD50= 1/1200 ml/ml), LD50 değeri mersin yağı için 1/1800 ml/ml ve kimyon yağı için 1/3000 ml/ml olarak tespit edilmiştir.

SONUÇ: Leishmaniasis ülkemizde görülen önemli paraziter hastalıklardan biridir. Leish-maniasisin tedavisinde yaşanan zorluklar nedeniyle alternatif ilaç arayışları gündemdedir. ileri çalışmalara gereksinim duyulmakla birlikte, bu çalışmada denenen bitkisel yağlardan özellikle kekik yağının leishmaniasis tedavisinde kullanılabileceği düşünülmektedir.

AMAÇ: Bu çalışmada, 2000-2004 yılları arasında Ankara’da Refik Saydam Hıfzısıhha Merkezi Parazitoloji Laboratuvarına başvuran hastalarda saptanan barsak parazitlerinin durumunun retrospektif olarak değerlendirilmesi yanı sıra önceki yıllarla ve diğer çalışmalarla karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: 10417 dışkı örneğine nativ-lugol, çinko sülfat yüzdürme, formol-eter çöktürme yöntemleri uygulanmış ve şüpheli durumlarda trikrom ve modifiye Kinyoun asit-fast boyama yöntemleri ayırıcı tanı amacıyla kullanılmıştır.
BULGULAR: İncelenen 10417 dışkı örneğinin 1326 (% 12,73)’sında bir veya birden fazla parazit saptanmıştır. Altıyüz yirmi üç (%5,98) kadın ve 703 (%6,75) erkekte parazit bulunmuştur. En çok Blastocystis hominis (% 6,60), Giardia intestinalis (% 2,75), Entamoeba coli (% 2,57) ile Entamoeba histolytica/ dispar (% 2,51)’a rastlanmıştır.
SONUÇ: Barsak paraziti saptanmasında sosyo-kültürel gelişmeye bağlı olarak önce yıllara kıyasla düşme eğilimi olmasına karşın paraziter hastalıklar halen ülkemiz için önemli bir halk sağlığı problemidir.

Campylobacter fetus subsp. fetus immün sistemin zayıf olduğu kişilerde öncelikle bakteriyemi ve bağırsak dışı enfeksiyonlarla ilişkilidir. Bakteriyemi; septik abortus, septik artrit, apse, menenjit, endokardit, mikotik anevrizma, tromboflebit, peritonit ve salpenjit gibi sistemik komplikasyonlara neden olabilir. Bu çalışmada, 92 yaşındaki kronik pyelonef-rite sekonder kronik böbrek hastalığı olan bir erkek hastada muhtemelen gastroenterit ile başlayıp bakteriyemi ile seyreden bir C. fetus subsp. fetus enfeksiyonu olgusu ve labora-tuvar tanıda kan kültürlerinde Gram boyamanın önemi bildirilmiştir. Kan kültüründen izole edilen C. fetus. subsp. fetus’un E-Test ile antibiyotik duyarlılık testi yapılmış; piperasilin ile piperasilin/tazobaktama dirençli, ampisilin, sefepim, imipenem, meropenem, klarit-romisin, levofloksasin, azitromisin, klindamisin, eritromisin, gentamisin ve siprofloksasine duyarlı bulunmuştur. Hastanın tedavisinde 2x200 mg siprofloksasilin kullanılmıştır.

Bu çalışmada, altı yıl önce böbrek nakli yapılan ve sürekli takrolimus, azotioprin, pred-nizolon tedavisi alan ve üç hafta süre ile devam eden sulu ishal, karın ağrısı, halsizlik ve kilo kaybı şikâyetleri ile nefroloji kliniğine başvuran 50 yaşındaki bir erkek hastada cyclosporiasis tanımlanmıştır. Kinyoun modifiye asit-fast ile boyanmış dışkı örneklerinde Cyclospora ookistleri bulunmuştur. Hastaya bir hafta süreyle trimetoprim/ sülfometak-sazol (160/800 mg) uygulanarak tedavi edilmiştir. Bağışıklık sitemi bozuk kişilerde uzun süren ishal etkenleri arasında Cyclospora da akla getirilmelidir.

Kamçılı bir parazit olan Trichomonas vaginalis, dünyada cinsel yolla bulaşan yaygın enfeksiyonlardan biri olan trichomoniasisin etiyolojik ajanıdır. Parazit “adezin” denilen proteinler ile epitel hücrelerine tutunur ve bu hücrelerde hasara neden olur. Trichomonas vaginalis’in en önemli özelliklerinden biri fagositik aktivitesidir. Parazit vajinal florada bulunabilen sperm hücresi, eritrosit, laktobasil, polimorfonükleer lökosit ve epitel hücrelerini fagosite edebilir. Bu derlemede Trichomonas vaginalis’in fagositik aktivitesi parazitin genel özellikleri ile ele alınmıştır.